Integracja Sensoryczna w terapii logopedycznej
Mowa jest umiejętnością, którą trzeba doskonalić przez odpowiednią stymulację. W jej kształtowaniu odgrywają rolę wszystkie zmysły. W rozwoju dziecka istnieje związek między zdolnościami ruchowymi i rozwijaniem się mowy. Wpływ na nią mają zdolności psychomotoryczne i czynniki, które pojawiają się jeszcze przed pojawieniem się pierwszych słów, takie jak: koordynacja ruchów, zmysł równowagi, czucie własnego ciała, umiejętności słuchowe, smakowe, płynność ruchów, umiejętność koncentracji. Częste dysfunkcje są spowodowane ograniczeniami bodźców zmysłowych w pierwszych dwóch latach życia dziecka.
Kiedy warto włączyć w profilaktykę wad wymowy i terapię logopedyczną elementy integracji sensorycznej: |
opóźniony rozwój mowy |
uproszczenia w mowie |
oddychanie przez usta |
problemy z żuciem i gryzieniem |
ślinotok |
międzyzębowe ułożenie języka |
gdy dziecko pominęło etap raczkowania |
gdy dziecko jest niejadkiem |
nadwrażliwość w obrębie twarzy i jamy ustnej |
obniżony poziom pamięci i uwagi słuchowej |
niechęć i trudności w naśladowaniu dźwięków |
złe prozodia mowy |
zaburzenia czytania i pisania |
Wykorzystanie podczas zajęć logopedycznych elementów integracji sensorycznej urozmaica i uatrakcyjnia zajęcia, ale przede wszystkim ma głębokie znaczenie terapeutyczne: |
kształtuje właściwe napięcie całego ciała, a więc także aparatu artykulacyjnego, gdzie powstaje mowa |
kształtuje czucie ciała, a więc także czucie ułożenia narządów mowy, co wpływa na poprawną artykulację głosek, zrozumiałość mowy |
rozwija współpracę obu półkul mózgowych, ponieważ właśnie obie są odpowiedzialne za tworzenie mowy |
wspomaga pracę z dzieckiem nadruchliwym, które często nie chce współpracować, ma problemy z koncentracją i ze zrozumieniem poleceń |